Το 1955, στο μέσο του αιώνα και εν μέσω σκληροπυρηνικού μακαρθισμού, ο Robert Aldrich (με το πρώτο του film-noir) παραδίδει ένα πλάγιο σχόλιο για την Αμερική που αλλάζει και για τις δυνάμεις που την οδηγούν προς τη σήψη. Ο ακραίος φορμαλισμός του Aldrich (σφιχτά κάδρα, βάθη πεδίου, απρόσμενες γωνίες λήψης) εξυπηρετεί στο έπακρο τη διαρκή αίσθηση εκκρεμότητας που είναι και η βασική πηγή του...